Τρατάρει τα δύσκολα λικέρ κανέλας ενώ στα εύκολα προσφέρει εμπόδια με αμυγδαλόψιχα για να τα κρατάει σ’ ετοιμότητα. Άλλωστε, η ζωή θέλει δύναμη. Θέλει παροχές υπέρ της αισιοδοξίας για ν’ αντεπεξέλθει. Κι αυτό η καρδιά το ξέρει. Γι’ αυτό κι έχει ανάγκη ανθρώπους με περιεχόμενο για να μπορεί να συναντάει και τις άλλες καρδιές. Όχι ανθρώπους με κενά συναισθηματικά διαμερίσματα. Θέλει να ξέρει ότι μπορεί να χτυπήσει το κουδούνι των άλλων ότι ώρα και να ‘ναι, όπως χτυπούν αυτοί το δικό της.
Θέλει να ξέρει ότι υπάρχουν ακόμα οικοδεσπότες και στις στραβοτιμονιές, όχι μόνο στις ευθείες. Να ξέρει ότι δεν πέφτει έξω που προσφέρεται και προσφέρει. Και, σε κάθε περίπτωση, ότι δεν είναι το μόνο ρομαντικό κορόιδο, που ναι μεν, πίνουν στην υγειά του, αλλά δεν την εύχονται. Κι αν τελικά τα ζητήματα καρδιάς είναι απλώς μια ουτοπία, τότε να συμβιβαστούμε το συντομότερο δυνατό με την κυνική καρδιακή μας ανεπάρκεια. Γιατί η ζωή μπορεί να χτυπάει το κουδούνι αριστερά, μπορεί να ελπίζει όντως σ’ έναν φιλόξενο μυ, αλλά δυστυχώς δεν έχουν όλοι καρδιά για να την ανοίξουν.
