Μία στις 365 μέρες του χρόνου μιλάμε για τα Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες. Μια στο εκατομμύριο αλλάζουμε το βλέμμα μας απέναντι τους. Υπάρχουν άνθρωποι που η ζωή τούς τα ‘φερε δεξιά, υπάρχουν και οι αριστερόχειρες. Αυτοί που μιλούν με το χέρι στην καρδιά και ζουν παγιδευμένοι μέσα στα καχύποπτα στεγανά των αρτιμελών αυτόνομων συμπολιτών τους. Ζουν εκπαιδευμένοι στην παράπλευρη απώλεια και δαμάζουν το θηρίο της προκατάληψης με το χαμόγελο, την ώρα που οι αυτόνομοι τους κοιτούν με αγέλαστο οίκτο κι αγέλαστο χλευασμό.
Γιατί σ’ αυτή τη χώρα, μόνο ό,τι δείχνουμε με το δάχτυλο μάς κάνει καλύτερους. Μόνο ό,τι κρυφογελάμε μας ανεβάζει. Γιατί στα πλαίσια της καλής γειτονείας μας είναι το κουτσομπολιό και όχι η κοινή ησυχία που οφείλει να κάνει η κοινωνία από σεβασμό. Έτσι, για να μην αισθάνεται και η διαφορετικότητα πως θορυβεί καθώς περνάει μπροστά απ’ τα μάτια μας. Για να μη θεωρεί ειδικό το αυτονόητο. Γιατί σ’ αυτή τη χώρα το χειρότερο είναι το βλέμμα. Το βλέμμα που κόκκαλα και δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει. Αυτή είναι η γλώσσα που μιλάμε σε ό,τι δεν μας μοιάζει: Το βλέμμα. Το χιλίων καρδιναλίων βλέφαρο που πέφτει πάνω τους και ασκεί όλη τη σωματική διάπλαση της ρητορικής τού «είμαι καλύτερός σου». Το χιλίων καρδιναλίων βλέφαρο πού τους κάνει χάρη και μόνο που τους κοιτάζει, όπως τους κοιτάζει.
Καλά θα κάνουμε όλοι να επαναπροσδιορίσουμε τη θέα μας λοιπόν. Να μάθουμε ότι δεν νοείται η οπτική γωνία μας να εξορίζει βιαστικά στο πεζοδρόμιο οτιδήποτε κόβει την κυκλοφορία της υπέροχης ζωής μας. Δεν νοείται να μιλάμε ακόμα με πλαγιότιτλους για τον απολίτιστο τελικά πολιτισμό μας. Πολιτική, κρατική, κοινωνική και ατομική ευθύνη να γίνουν ένα, επιτέλους. Να λάβουν τα στοιχειώδη μέτρα «πρόσβασης» και όχι πρόφασης. Μέτρα που θα κρατούν ισάξιους όλους τους ανθρώπους από το δημόσιο δρόμο τους μέχρι το δημόσιο λόγο τους. Καλά θα κάνουμε μέσα στα κινήματα που συνεχώς διαμορφώνουμε, να μορφωθούμε επιτέλους. Γιατί και ο διαχωρισμός, ο αποκλεισμός, ακόμα και το προσωνύμιο της «ειδικής ανάγκης» που φορέθηκε σαν αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι τους, είναι βία. Βία που εισπράττεται και διαπράττεται. Εσαεί.
Υ.Γ. Καταργήστε τις παγκόσμιες μέρες, μας κάνουν να αισθανόμαστε ιδιαίτεροι. Κάντε τις πανανθρώπινες για να είμαστε όλοι ίσοι. Και να είστε όλοι ήσυχοι.
