Η Αλεξάνδρα Πιπλικάτση σημειώνει για τα «Μετρητά» του Μάριου Λεβέντη
Ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι φυγής που
εξελίσσεται σ’ ένα ταξίδι ενδοσκόπησης για τον ήρωα – αφηγητή του έργου «Μετρητά».
Ένας σχεδόν μονόλογος υπέρτατης αξίας, όπου από μέσα του ξεπηδάνε όλα τα
συναισθήματα της τραγικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης και ταυτόχρονα πραγματοποιείται
η τεράστια πάλη της ζωής. Της ζωής που μετριέται και αντιστέκεται με το «μαζί».
Αυτό το «μαζί» παίρνει σάρκα και οστά στην ιστορία αυτού του βιβλίου μέσα από
τις συναντήσεις απλών ανθρώπων, ανθρώπους που όλοι συναντούμε στην
καθημερινότητά μας.
Ο ήρωας θα βρει τον δικό του άνθρωπο και
φίλο στο πρόσωπο ενός μπάρμαν. Η περιπλάνηση του εαυτού θα γίνει τελικά
μοίρασμα. Θα πάρει νόημα. Θα αποτελέσει στήριγμα, ελπίδα, φως και συνέχεια.
Αριστοτεχνικά, αρχικά, θα ξεδιπλωθεί η αγωνία της μοναξιάς, του τέλους και της
αναζήτησης νοήματος, μέχρι να τελειώσει αυτό το μέτρημα, το μέτρημα των αντοχών
και να γυρίσει στην κατάθεση τους. Στην κατάθεση του εγώ και της ψυχής στον
άλλον. Γιατί, όπως θέλει να μας πει ο συγγραφέας, αυτό είναι το νόημα
τελικά. Έτσι μετριέται η ζωή. Στην κατάθεση κι όχι στην αποταμίευση.
Ο Μάριος Λεβέντης, όπως αποδεικνύουν και
τα πρωτύτερα έργα του, είναι ένας συγγραφέας που χειρίζεται άριστα τις λέξεις.
Η γραφή του, ο λόγος του είναι βαθιά εσωτερικός και ποιητικός. Πραγματοποιεί
ενδοσκόπηση στην οποία ο αναγνώστης συμμετέχει αναγνωρίζοντας πολλές φορές τον
εαυτό του. Τα συναισθήματα που αναβλύζουν κατά την ανάγνωση κυλούν μαζί με αυτά
του ήρωα-αφηγητή. Και τότε γίνεται ίδιο το βίωμα. Ήρωας και αναγνώστης μετρούν τις
«αποταμιεύσεις» τους και καταθέτουν τα «μετρητά» τους.
Είναι πολύ ελπιδοφόρο τελικά, στην εποχή
που ζούμε, ένας νέος σε ηλικία συγγραφέας, όπως ο Μάριος Λεβέντης, να γράφει με
τέτοιο τρόπο ώστε να τιμά τη γλώσσα μας και συνάμα να αναδεικνύει τις αγωνίες
της ανθρώπινης ύπαρξης. Θα το ξαναπώ γι’ άλλη μια φορά: Καταπληκτικός συγγραφέας
και μπράβο του.
Σεπτέμβριος 2019
.tif)