ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ

★★★★★
«Ένας αυθεντικός σταρ»

Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένας αυθεντικός σταρ στην μάστιγα των εφήμερων πυροτεχνημάτων! Είναι το σοφό παιδί που αγκάλιασε, συμμερίστηκε, ανέδειξε τον ανθρώπινο πόνο, το κοινωνικό αδιέξοδο, τις αγωνίες της εποχής και τρέχει “μαραθώνιο” την τελευταία δεκαετία για να μας ζεστάνει την καρδιά, να μας αγαλλιάσει την ψυχή καυτηριάζοντας κάθε μορφή ασχήμιας, αδικίας και απανθρωπιάς.
Η πένα του είναι σύμβολο ελπίδας, δύναμης και αφύπνισης ενώ το επώνυμό του συνδέεται με την ευθύτητα, την αρχοντιά, την ευαισθησία, την εγγύηση, και την προσωπική του λεβεντιά που λάμπει όχι για μας τυφλώνει αλλά για να μας δείχνει πάντα τον δρόμο προς το καλό και το γενναίο. Από τους λίγους προσηλωμένους στον καλλιτεχνικό χώρο. Ίσως γι’ αυτό να είναι και “πολύς” για να τον χωρέσει ο τόπος μας.
keysmash.gr

★★★★★
«Ο σημαντικότερος δημιουργός της νέας γενιάς»

Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένας καταξιωμένος δημιουργός του γραπτού -και όχι μόνο- λόγου. Θεωρείται ο σημαντικότερος δημιουργός της νέας γενιάς, η πένα του είναι από μόνη της ένα έργο τέχνης αλλά και το περιεχόμενο των κειμένων του είναι γεμάτα με σοφία, και όπως λέει και ο σοφός λαός “τροφή για σκέψη”. Κάθε βιβλίο του Μάριου Λεβέντη για τους αναγνώστες του είναι μια σπουδαία είδηση (…)

Δημήτρης Παπαδάτος
★★★★★
Μπράβο Λεβέντη μου. Με όλη τη σημασία της λέξης. Δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να τον εκπροσωπεί τόσο το επίθετο του. Υποκλίνομαι μπροστά σου. Είσαι ένας ανώτερος άνθρωπος. Εμείς μπροστά σου είμαστε ένα τίποτα. Είναι τιμή μου που σε γνώρισα. Πάντα επιτυχίες αγόρι μου.

Κριτική Αναγνώστη 

★★★★★
Χίλια μπράβο για τις σπουδαίες απόψεις που γίνονται τροφή σκέψης για όλους! Πολύ σπουδαίο το έργο σας και πολύ διδακτικά τα λόγια σας που μας βοηθούν όλους μας να γίνουμε έστω και λιγάκι καλύτεροι άνθρωποι! Μπράβο σας αγαπημένε μας!
Σας εύχομαι να γράφετε τα εύστοχα κείμενά σας για πολλά χρόνια με τη ρεαλιστική ματιά σας έτσι να γίνει ο κόσμος μας πιο ανθρώπινος με καλοσύνη στην ψυχή του.
Σας ευχαριστούμε που κάνετε τον κόσμο μας καλύτερο με το έργο σας που ανεκτίμητης αξίας!

Στέλιος Αλεξόπουλος | Κριτική Αναγνώστη 

★★★★★
«Ένας αναγνωρισμένος καλλιτέχνης»

Ο Μάριος Λεβέντης έχει φτάσει πλέον στο ιδανικό σημείο ενός αναγνωρισμένου καλλιτέχνη: δεν χρειάζεται συστάσεις. Απλώς υποκλίνεσαι μπροστά στο χάρισμα, το ήθος και την καλλιτεχνική του συνέπεια. Τα βιβλία του αποτελούν κόσμημα για κάθε βιβλιοθήκη! Έχει κατακτήσει την εκτίμηση του κοινού και τον σεβασμό των κριτικών, ενώ διακρίνεται ήδη ως ο νέος μεγάλος του πολιτιστικού στερεώματος!
Κωνσταντίνος  Κούλης,
Δημοσιογράφος
★★★★★
«Το μεγάλο αστέρι του πνεύματος»

Κάθε του απάντηση τροφή για σκέψη. Κάθε του έργο γεγονός και κάθε του συνέντευξη αληθινή πρόκληση για έναν δημοσιογράφο! Καθόλου τυχαίο αφού η καθηλωτική φυσιογνωμία του υπέροχου Μάριου Λεβέντη διακρίνεται από ευγένεια, φυσική σοφία αλλά και αφοπλιστική ευθύτητα που εντυπωσιάζει και δημιουργεί κάθε φορά το έδαφος για μια ουσιαστική συζήτηση. Τα έργα του ξεχωρίζουν ανάμεσα στην πληθώρα χιλιάδων τίτλων, τόσο για την πλέον αναγνωρίσιμη γραφή του, όσο και για την ανθρωπιστική ευαισθησία που τα συνοδεύει. Πρόκειται για το μεγάλο αστέρι του πνεύματος που με τα νοήματά του φωτίζει ολόκληρους κόσμους, αναδεικνύει συμπεριφορές, νοοτροπίες και προτείνει πάντα την αγάπη για τη ζωή. Κι αν φαίνεται δύσκολο να δικαιολογηθεί ο ένθερμος πρόλογός μας, ίσως μας δικαιολογήσει η πλούσια και συνεχής προσφορά του στα καλλιτεχνικά πεπραγμένα.
Ρolisfreepress.gr
★★★★★
«Ένας διεισδυτικός ποιητής που δεν τον χωρούν πια οι λέξεις!»

[…] Από το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί, από την ίδια την σκέψη και την ευγένεια της παρουσίας του, από τον εντοπισμό στην ομιλία του, δεν χρειάζεται και πολύ για να καταλάβει κανείς γρήγορα ότι μπροστά του έχει έναν άνθρωπο που ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Ένα παιδί που δίνει στη ροή του λόγου του ένα νέο και συναρπαστικό περιεχόμενο στις γλωσσικές προσδοκίες του προσεκτικού ακροατή.  Ο Μάριος δείχνει παντού και για τα πάντα μια συγκινητική ευαισθησία, με αξιοθαύμαστη συνείδηση για το ευρύτερο πεδίο της ζωής. Ο εικονοκλαστικός λόγος του Μάριου Λεβέντη έχει την ευαισθησία της αναζήτησης του άλλου, μέσα από την ταπεινότητα των απλών πραγμάτων. Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένας διεισδυτικός ποιητής που δεν μπορεί να κρύψει την τέχνη του κάτω από κανένα καμουφλάζ πεζολογίας. Δεν τον χωρούν πια οι λέξεις! Για τη σκέψη ενός νέου ανθρώπου αυτό είναι πράγματι καταπληκτικό! Έχει την ευχέρεια, δηλαδή, να ενεργοποιεί αντικείμενα ώστε να κινούνται πριν από τα υποκείμενα και από στατική, εκ πρώτης όψεως εικόνα, να απελευθερώνει την δύναμη των πραγμάτων που έρχονται ως χείμαρρος να σε παρασύρουν σε ταξίδια. Υπάρχει παντού διασκορπισμένη στο έργο του μια απλόχερη μουσικότητα. Η γλώσσα του από τη μία λειτουργεί καθαρά αναφορικά δίνει δηλαδή πληροφορίες που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση ως προς το περιεχόμενο. Από την άλλη, είναι απλωμένη παντού μια ποιητικότητα που καθιστά το έργο προσκλητήριο ερμηνείας και πρόκληση κατανόησης ως προς τα επιμέρους. Ο ΜΛ γράφει εκπληκτικά. Αφήνει την πένα του να προσωποποιήσει τα άψυχα. Μπαίνει στο ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου με τρόπο εντελώς αβίαστο και κριτικό. Απεχθάνεται τη συνήθεια, το συμβιβασμό και την παραίτηση. Ο αναγνώστης-θεατής τίθεται ενώπιον των ευθυνών του. Κανένα πρόβλημα δεν σπρώχνεται κάτω από το χαλί. Ο τρόπος της σκέψης του είναι φιλοσοφικά δομημένος. Ο λόγος του είναι δουλεμένος και δείχνει ν’ ασφυκτιά μέσα στα όρια του συμβατικού γλωσσικού κώδικα. Γίνεται ένας πολιτικός θεολόγος με τον ύμνο της αγάπης. Ο ΜΛ επέλεξε με τον τρόπο του την οδό της ευθύνης και της υπευθυνότητας. Κατατάσσεται επάξια στην γενιά ανθρώπων που μας κάνουν να είμαστε αισιόδοξοι γι’ αυτόν τον τόπο […]

Κώστας Ν. Κωνσταντίνου
Φιλόλογος

Επιλογή από την καταχωρημένη κριτική του
στο διαθεματικό επιστημονικό περιοδικό πανελλήνιας εμβέλειας e-Δημοσίευση
του συνδέσμου Φιλολόγων Αιτωλοακαρνανίας, σελ. 90-97.
Εξαμηνιαία περιοδική έκδοση – Μεσολόγγι – Τεύχος 2ο (Αύγουστος 2022).

 ★★★★

Ζούμε τη μέθεξη και τη μυσταγωγία. Πυκνός, μεστός, με λεπτή, αλλά σφάζουσα σάτιρα. Μια πνευματική εμπειρία και ηδονή όπως λένε, είναι η μεγαλύτερη και η διαρκέστερη! Είμαστε καθηλωμένοι από το συνολικό έργο σου. Ο καθένας από μας πέρα από το ότι κατανεύει σε ότι γράφεις –και παίζεις– παράλληλα σαρώνει τα πεδία που θίγεις κριτικά ίσως και αυστηρά μέσα του. Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πολλά. Ας μην παρασυρθώ σε περαιτέρω σχόλια. Έχεις ήδη επαινεθεί από τους επαΐοντες. Προφανώς και είναι έτσι. Έχεις πολύ “υλικό” μέσα σου. Σκύψε όσο βαθύτερα μπορείς. Ήδη σκέφτομαι και προσβλέπω στα επόμενα. Είσαι ενεργά «άνθρωπος» και δη αυτόφωτος! Και μ’ αυτόν τον ξεχωριστό τρόπο, θα σκορπάς – ως αυτόφωτος – πάντα ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό φως. Επηρέαζέ μας, λοιπόν!
Κριτική Αναγνώστη
★★★★
Συγχαρητήρια Μάριε!! Σε θαυμάζω. Μικρός, αλλά με έξυπνα ματάκια όταν σε γνώρισα,
κατάφερες να ανοίγεις δρόμους και να ταξιδεύεις εσύ. Αλλά να ταξιδεύεις κι εμάς στις γραμμές των λέξεων σου και πέρα από αυτές.

Χρυσούλα Αστυρακάκη-Φράρου
Εκπαιδευτικός
★★★★★
[...] Πολλές και σπάνιες αρετές και καλλιτεχνικές ιδιότητες για ένα 25χρονο νέο σήμερα, όμως ο Μάριος Λεβέντης ξέρει πώς να τιμά και να λαμπρύνει το λόγο.

Τάσος Ντερτιλής,
Δημοσιογράφος

★★★★★
«Μάριε, σ' ευχαριστούμε που ομορφαίνεις τον κόσμο μας! Υπάρχουν και λουλούδια σ' αυτόν τον κόσμο... τί να κάνουμε.»
Δημήτρης Μεϊδάνης,
Ραδιοφωνικός Παραγωγός

★★★★★
«Παράδειγμα προς μόρφωση»

 Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες διανοούμενους της γενιάς του. Βιωματικός, συγκινητικός, δωρικός, ιδιαίτερος συγγραφέας και ορκισμένος ηθοποιός, με τον τρόπο και το λόγο του, γράφει τη δική του ιστορία και προσδιορίζει τη δική μας. Η επίκληση στην αυθεντία και την αυθεντικότητά του είναι δεδομένη και διαχρονική. Ευτυχώς που τον έχουμε στο στερέωμα του Πολιτισμού μας, γιατί θα μας λυτρώσει πολλές φορές μέσα στα χρόνια και μάλιστα χωρίς να το ξέρει. (...) Η «Φοβισμένη επαρχία» του Μάριου Λεβέντη είναι φέτος το έργο με τις μεγαλύτερες δονήσεις στο χώρο του. Είναι το βιβλίο που θέλεις δε θέλεις, τραντάζεις κι εσύ μαζί του. Τραντάζεις στο μεταφυσικό αλλά ταυτόχρονα πραγματικό σύμπαν του. Με ωραία δραματουργική δομή, ανεμπόδιστη και χειμαρρώδης έμπνευση, ο Μ.Λ. είναι ο μόνος συγγραφέας, που αξιώνεται το πρώτο ελληνικό έργο για την πανδημία και με αφορμή τον εγκλεισμό που μας επιβλήθηκε, μιλάει για όλα τα φοβισμένα χρόνια μας με αλήθειες που τρυπούν τη φούσκα που συχνά επιλέγουμε να ζούμε. Διασχίζει τις κρίσεις της πολιτικής, της κρατικής, της ηθικής, της συναισθηματικής αλλά και της καθαρά δικής μας ταυτότητας ενώ κρύβει διαρκώς μέγιστες διανοητικές εκπλήξεις. Η «Φοβισμένη επαρχία» είναι το όνειρο κάθε συγγραφέα αν ξέρει να γράφει με το μολύβι στο κόκαλο αλλά και για κάθε αναγνώστη που αντέχει να διαβάσει απνευστί τα όσα καταθέτει. Γιατί το κοινωνικό αλαλούμ της εποχής μας, τού κοστίζει προσωπικά. Πρέπει να γίνει και το όνειρο κάθε δημόσιου λόγου. Να ακολουθήσει το παράδειγμα για το πως ένας άνθρωπος, όπως ο Λεβέντης, καταφέρνει πάντα να μαγνητίζει μια κομματιασμένη κοινωνία και, χωρίς να την φέρνει στα μέτρα του με ματαιοδοξίες, φανατισμούς και στρογγυλέματα, την παραδίδει ατόφια και την οδηγεί στο φως. Με αυτό το έργο ο θεατρικός συγγραφέας, περνάει τον γραφικό του χαρακτήρα στην διαχρονικότητα. Παίρνει από το χέρι ένα παγκόσμιο θρίλερ και το κάνει δράμα. Δράση. Θέατρο. Ένα Ελληνικό Θέατρο που αν σήμερα φαίνεται νωρίς για να πούμε, αύριο σίγουρα θα του οφείλει πολλά. Ένα Παράδειγμα προς μόρφωση λοιπόν. Και ας έχουμε κατά νου ότι οι δονήσεις δεν θορυβούν.

Μιχάλης Γωνιωτάκης,
Δημοσιογράφος

★★★★★
«Μια ήρεμη δύναμη που σε κάνει να θέλεις να ζήσεις καλύτερα»

Ο Μάριος Λεβέντης είναι μια ήρεμη δύναμη. Είναι μια δύναμη που παρέχεται μέσα από κάθε του βιβλίο. Γνήσια θεατρικός, από κάθε άποψη, με σπουδαία κριτική σκέψη απέναντι στα πράγματα, εξελίσσεται σε μια από τις πιο σοβαρές μορφές της διανόησης στη σοβαροφάνεια των καιρών μας. Ίσως ο νεότερος σύγχρονος δημιουργός με τόση παραγωγή και εμπειρία στη ζωή, που αν τον διαβάσεις με προσοχή, σε κάνει να θέλεις να ζήσεις καλύτερα. Η αγάπη του για τον άνθρωπο ήταν η πρώτη που μας επέστησε την προσοχή στην ιδιαίτερη περίπτωση του Μάριου Λεβέντη. Ίσως ο σημαντικότερος νέος δημιουργός αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα που ασχολείται σχεδόν σχολαστικά με την εξημέρωση της κοινωνίας μας. Με θέματα ανώτερα από την ηλικία του, που πάντα τον κρατούν μεγάλο στα μάτια μας. Θεατρολόγος και συγγραφέας, ή αλλιώς ένας ασίγαστος εποχιακός ηθοποιός, που κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα και διαμορφώνεται χρόνο με τον χρόνο σε μια παραδειγματική θεατρική υπόσταση. Είναι τιμή μας για όλους όσοι καταφέρνουμε να βρεθούμε στην κυψέλη της αστείρευτης γνώσης και της παιδείας του. 

Κώστας Παπακώστας,
Δημοσιογράφος 

★★★★★
Ένας υπέροχος νέος με φωτισμένο πνεύμα και πένα αληθινή!

Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Σκηνοθέτις, Θεατρική Παραγωγός


★★★★★
Για να καταλάβεις την ποίηση χρειάζεται να δώσεις προσοχή, για να την νιώσεις πρέπει να έχεις καρδιά και για να την γράψεις θέλει ψυχή. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Μάριος Λεβέντης.

Ηλέκτρα Ζίζιουλα,
Αthensart.gr
★★★★★
«Ο Μάριος Λεβέντης και η Σαγκρία από το αίμα του»
Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να γνωρίσεις. Κι έχεις πολλούς λόγους και τρόπους να το κάνεις. Τα βιβλία του, πρώτα απ’ όλα, είναι συστατικές επιστολές του κόσμου του και του κόσμου μας. Κυρίως του κόσμου μας. Το πρώτο του βιβλίο αθόρυβα πήγε στο πιεστήριο όταν ήταν 18. Πέντε χρόνια μετά, με έξι συνολικά έργα, συνεχίζει το ίδιο μεστά και αθόρυβα. Με μία διαφορά, έχει τη δική του θέση στη γραφή. Και αν τον προσέξεις, αν τον διαβάσεις, αν τον ζήσεις το ξέρεις. Ξέρεις πως είναι περισσότερο ένας ηθοποιός που παίζει τα έργα του, παρά ένας συγγραφέας που τα παραθέτει. Ο κ. Μάριος Λεβέντης κατάφερε να χτίσει τη δική του δραματική σχολή μέσα στα αποσιωπητικά των νοημάτων του. Αυτά που πότε γίνονται ποιήματα και πότε ρόλοι. Με το «Πόστερ», το φετινό του έργο, μας κλείνει το μάτι μέσα από το «καμαρίνι» του. Αφού έχει αποφασίσει πρώτα να μιλήσει για τα πάντα. Και τα πάντα, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Αυτές που μας εξυψώνουν, που μας προσγειώνουν, που καρδιοχτυπούν, που μας προδίδουν και τις προδίδουμε. Αυτές υπερασπίζεται ο Μάριος Λεβέντης, σ’ αυτές αναφέρεται. Και σ’ αυτές θα συνεχίσει ν’ αναφέρεται, γιατί επιφορτίστηκε από πολύ νωρίς με την συνέπεια να κάνει «Σαγκρία το αίμα του», όπως καταγράφεται στο βιβλίο του. Κι επιλέγει την αφίσα. Δηλαδή, την πλήρη έκθεση στην κοινωνία και τον συνάνθρωπό του.
Βίκυ Ντούλια,
Ηθοποιός - Δημοσιογράφος


★★★★★
«Ο Μάριος Λεβέντης είναι το φαινόμενο των τελευταίων πέντε χρόνων»

Ο Μάριος Λεβέντης είναι το φαινόμενο των τελευταίων πέντε χρόνων. Με βαθύ ρεπερτόριο στην ποίηση, το θέατρο και το δοκίμιο. Έργα του όπως η “Τελευταία απόστροφος”, το “Αυτόγραφο”, τα “Μετρητά” και το “Πόστερ” θα αποτελέσουν μερικά από τα κλασικά έργα της αυριανής παρακαταθήκης μας. Είναι αδιαμφισβήτητα ο ηθοποιός των γραμμάτων. Με ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στίγματα της ελληνικής πένας και τους πιο τίμιους στοχαστές της λόγιας σκηνής που ήρθαν για να μείνουν.

Μιχάλης Γωνιωτάκης,
Δημοσιογράφος

★★★★★ 
«O Μάριος μας τα δείχνει όλα. Μας τα φωνάζει μέσα από ποιήματα»

Το «Πόστερ» είναι ένα ποιητικό έργο χωρισμένο σε δύο μέρη. Τα ποιήματα του πρώτου μέρους αναφέρονται στις διαπροσωπικές σχέσεις και τον έρωτα και τα ποιήματα του δεύτερου σε κοινωνικούς προβληματισμούς και αγωνίες.  Είναι τα δύο θέματα που ο Μάριος, που έτσι κι αλλιώς, θίγει σε όλα του τα έργα. Σε αυτό το συγκεκριμένο τα συνδύασε. Ίσως γιατί δηλώνει ότι το ζητούμενο είναι η ομονόηση και η θαλπωρή. Ίσως γιατί όταν μονοιάσουμε με αυτά τα δύο θα έρθει και η θαλπωρή. Η θαλπωρή με την αφίσα στον τοίχο, το πόστερ που αυτά αγκαλιάζονται, όταν βρισκόμασταν στην εφηβική κάμαρη του σπιτιού μας. Εκεί, μέσα μας. Στο δεύτερο μέρος, κοινωνικά θέματα, που τελευταία, έχουν πάρει διαστάσεις, όπως η μοναξιά, η αποστασιοποίηση, το μίσος, ο πόλεμος, η εξαπάτηση, όλα παρελαύνουν και χτυπούν τις ευαίσθητες χορδές μας. Ο Μάριος μας τα δείχνει όλα. Μας τα φωνάζει μέσα από ποιήματα. Μας βομβαρδίζει όσο πιο γλυκά γίνεται, να σκεφτούμε, να συλλογιστούμε, να νιώσουμε. Στο πρώτο, όμως, μέρος, ο Μάριος καταφέρνει και μας δίνει το θέμα του έρωτα με τρόπους μαγικούς. Φυσικά η μορφή είναι ποιήματα. Η απεύθυνση τους είναι στο «εσύ».  Εσύ που μπορεί να είσαι εσύ, αλλά μπορεί και εγώ... Διαβάζοντάς τα είχα την αίσθηση ότι έβλεπα αυτούς που τα απαγγέλουν να κάθονται σε κάποιο μπαρ, μόνοι τους ή με αυτόν στον οποίο απευθύνονται. Άλλοτε ακίνητους σαν πόστερ κι άλλοτε να πίνουν και να κρατούν το κεφάλι τους. Μπορεί να έκλαιγαν ή να χαμογελούσαν. Ύστερα άρχισα να διαβάζω τα ποιήματα σε δυάδες. Ο ένας μιλάει, ο άλλος απαντάει. Και ύστερα έμπλεξα τις στροφές. Κι έβγαινε διάλογος. Διάλογος χαμένων εραστών, ανθρώπων που ζήτησαν αγάπη, αυτών που ερωτεύτηκαν πολύ κι έψαξαν να βρουν μέσα από αυτόν τον εαυτό τους και τον άλλο. Ένα είδος θεατρικού διαλόγου. Κάτι πολύ ζωντανό και πολύ καίριο. Καίριο χτύπημα στα συναισθήματα, αλλά και τις αισθήσεις. 
Αλεξάνδρα Πιπλικάτση,
Συγγραφέας και κριτικός

★★★★★ 
Νιώθω την ανάγκη να τον συγχαρώ για το μεγαλείο της ψυχής, όπως και το μεγαλόπνοων της τέχνης του! Καλή συνέχεια στον όμορφο κόσμο που χτίζει με την βαθιά ευαίσθητη και φιλοσοφημένη ματιά του!
Eύα Μαρά, 
Δημοσιογράφος
★★★★★
«Ένας σοφός, ετών 23»

[…] Ο Μάριος γράφει ως συγγραφέας, αλλά συγχρόνως ερμηνεύει σαν ηθοποιός. Οι ήρωές του γίνονται οι δικοί του ρόλοι, μέσα σε αυτούς τον αναγνωρίζεις, διακρίνεις τα υπαρξιακά του ερωτήματα, την αυτοβιογραφική του αναφορά, εντοπίζεις το σήμα της κινητής του ζωής, το gps της επιθυμίας του. Διαβάζεις γραμμές, αλλά βλέπεις τις εικόνες ζωντανά, ακούς τις φωνές, αγγίζεις τα πρόσωπα, αναπτύσσεις συναισθήματα γι’ αυτά, οι σελίδες του βιβλίου γίνονται μια σκηνή ή μια οθόνη σινεμά, ταυτίζεσαι με τους ρόλους, αγαπάς, μισείς, θυμώνεις, συγκινείσαι. Κάπου εκεί μπορείς να βρεις κι εσένα τον ίδιο. Η γραφή του Μάριου είναι ολοζώντανη. Πάντα. Είτε γράφει θέατρο, είτε ποίηση είτε δοκίμιο και στίχους για τραγούδια. Ό,τι κι αν γράψει έχει πνοή. Ένας σοφός, ετών 23, μια ζωντανή αντίφαση νεότητας και πείρας -πόσες ζωές, αλήθεια, έχει ζήσει μέσα λίγα χρόνια; Ο Μάριος είναι πολύ σπουδαίος. Με την πραγματική έννοια της λέξης. Κι όταν το καταλαβαίνεις, σαστίζεις. Γιατί η ηλικία του δε συνάδει με αυτό το τεράστιο που συμβαίνει. Τι είναι αυτό που τον κάνει σπουδαίο; Η κυτταρική μνήμη; Οι καταδύσεις στους ψυχικούς του βυθούς; Το ταλέντο που του εμφύσησε ο θεός στο στόμα όταν βγήκε από «της μάνας του το Αιγαίο», όπως γράφει κι αυτός στο βιβλίο του; Ίσως όλα. Ίσως και κάτι άλλο που μας διαφεύγει προς το παρόν. Εγώ κοιτώ ψηλά και ρωτώ: Ποια νεράιδα σε φίλησε όταν ήρθες στον κόσμο ετούτο; Ποιος σου ευλόγησε τα χέρια, ποιος σου ράντισε με τόνους χαρισμάτων την ψυχή και γράφεις έτσι; Πώς μαγεύεις τις λέξεις και γίνονται στα δάχτυλά σου ρουμπίνια, πώς κάνεις τον λόγο να έχει φως και γοητεία και ξεμυάλισμα και αλήθεια; Το γράψιμό σου είναι ένα παράθυρο στον κόσμο. Ναι είναι. Και αν σε σένα που διαβάζεις αυτά που γράφω για τον Μάριο, σου φαίνονται υπερβολές, σου υπόσχομαι ότι τα γράφω με καθαρότητα, χωρίς όφελος, χωρίς διάθεση κολακείας. Διάβασε τον -αν δεν το έχεις κάνει- και θα αντιληφθείς τι προσπαθώ να σου πω. Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένα θαύμα στον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων, ένα τάλαντο σπάνιο που πρέπει να βγει προς τα έξω, να ταξιδέψει, να γίνει γνωστός σε όλη την Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο! Κάθε φορά που γράφει κατεβαίνει πολλές λεύγες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης, συναντά τους κατοίκους της ψυχικής του ενδοχώρας και κάνει μαζί τους ειρήνη. Ή πόλεμο… Ο Μάριος δεν αποφεύγει την έκθεση στον… «ήλιο», δε φοβάται να πει την αλήθεια του, δεν κάνει οικονομία στη φαντασία και τις λέξεις. 
Τα έργα του είναι ένα ανεπιτήδευτο γράμμα που θέλει να φτάσει σε κάθε ψυχή που διψάει, που πονάει, που αιμορραγεί. Και να αιτηθεί το άνοιγμα της πόρτας της. Γιατί για να καταλάβεις τον Μάριο πρέπει να έχεις διανύσει ξυπόλητος χιλιόμετρα και χιλιόμετρα σε χωματόδρομους, σε ερήμους, σε δρόμους με κοφτερά χαλίκια, σε καυτές ασφάλτους. Αν δεν έχεις έρθει σε επαφή με τα βαθύτερα ορυκτά σου, τον Μάριο δεν θα τον «βρεις», δεν θα τον συναντήσεις. Γιατί ο Μάριος γράφει με το χέρι της καρδιάς. Το μυαλό, το βάζει στο τέλος για να διορθώσει κάποιες μικρές ατέλειες. Κι αν αυτό το καταφέρνει αβίαστα από την εφηβεία του (από τα 18 του παραδίδει ένα βιβλίο τον χρόνο) και τώρα στο 5ο του βιβλίο φτάσαμε να μιλάμε έτσι, δε μπορώ να φανταστώ το θα γίνει στο 20ο, στο 35ο, στο 70ο του…
Μη με παρεξηγείς, αγαπημένε αναγνώστη για τα «μεγάλα μου λόγια». Του Μάριου του έχω έρωτα, έρωτα στη μοναδικότητά του. Και δε φοβάμαι να το πω. Άλλωστε, δεν είμαι κριτικός, ένας άνθρωπος που διαβάζει βιβλία είμαι. Και κάθε φορά που διαβάζω τον Μάριο, ένα αεράκι φυσάει κάτω από τα φτερά μου, που με βοηθάει να πηγαίνω πιο ψηλά και να τα βλέπω όλα ωραία! Κι αυτό οφείλει να είναι αρκετό. [...]

Μαρία Πανάγου,
Δημοσιογράφος

★★★★★ 
«Μάριος Λεβέντης: Ένας δεινός γλωσσοπλάστης»

Τα στερεότυπα είναι για να σπάνε λέει ο λαός μας! Ένας ανατρεπτικός, πνευματικά ανήσυχος, φιλόδοξος νέος, χαράσσει την δική του πορεία μέσα στον κόσμο της τέχνης και των γραμμάτων σήμερα. Αυτός είναι ο Μάριος Λεβέντης. Τελειόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής Αθηνών, ίσως ο νεότερος ηλικιακά που επιχειρεί μέσα στον χώρο αυτόν, εδώ και πέντε χρόνια δημιουργεί τα δικά του πονήματα σε συγγραφικό, αλλά και θεατρικό επίπεδο! Το γεγονός ότι ήδη σπουδαίοι άνθρωποι του ευρύτερου χώρου των γραμμάτων ομονοούν και εκφράζονται σαφώς με διθυραμβικά σχόλια για τον Μάριο, αποδεικνύει ότι ο τελευταίος μάλλον ήρθε για να μείνει! Και όπως αποδεικνύεται από τα έργα του μέχρι σήμερα αποτελεί έναν δεινό γλωσσοπλάστη, είναι σαφής παρά την πολυπλοκότητα των νοημάτων του. Άλλωστε για να κατανοήσεις έναν άνθρωπο του χώρου του, πρέπει να προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις τι θέλει να περάσει ως μήνυμα πίσω από τις γραμμές που μηχανικά διαβάζεις…

Μίμης Κυριακού, 
proskinio.gr

 ★★★★★ 
«Μάριος Λεβέντης - Ένας φέρελπις της λογοτεχνίας και του θεάτρου»

 Ο Μάριος Λεβέντης είναι ένας φέρελπις της ελληνικής λογοτεχνίας, της ποίησης και του θεάτρου. Από τα πρώτα του κιόλας συγγραφικά βήματα ξεχώρισε για την περίτεχνη γραφή του και την πλαστικότητα της γλώσσας, που χρησιμοποιεί.
Εύα Κακλειδάκη,
Δημοσιογράφος

 ★★★★★ 
«Μια καθαρή, αφτιασίδωτη και διαυγής ματιά» 

Μέχρι τώρα έχουμε πέντε δημιουργίες, σημαντικές. Νομίζω ότι η πορεία του Μάριου Λεβέντη είναι πολύ ελπιδοφόρα, γιατί πραγματικά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια πολύ καθαρή σκέψη, έναν καθαρό λόγο, μια πολύ μεγάλη ευαισθησία και με μία διεισδυτική ματιά στις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα. Το έργο «Μετρητά», το διάβασα και γι’ άλλη μια φορά, κατάλαβα αυτό που λέω: την καθαρή ματιά. Μια αφτιασίδωτη  ματιά σε όλα τα συναισθήματα, μια απέραντη αγάπη, μια αίσθηση της ελευθέριας, μια αίσθηση των ονείρων. Μ’ αυτή λοιπόν την αναζήτηση της ανθρώπινης επαφής, της ανθρώπινης επικοινωνίας ασχολείται αυτό το έργο. Είναι δηλαδή ένας βασικός δρόμος, μαζί με άλλους δρόμους. Τέλος πάντων, εγώ πιστεύω ότι ο Μάριος Λεβέντης έχει μια ιδιαίτερη διαύγεια. Μας ταξιδεύει στις ανθρώπινες σχέσεις, με την ελευθερία και την αγάπη.
Γιώργος Αντωνάκης,
Σκηνοθέτης 

★★★★★
«Ο Μάριος Λεβέντης γράφει και τίμα τη γλώσσα μας»

Ο Μάριος Λεβέντης, όπως αποδεικνύουν και τα πρωτύτερα έργα του, είναι ένας συγγραφέας που χειρίζεται άριστα τις λέξεις. Η γραφή του, ο λόγος του είναι βαθιά εσωτερικός και ποιητικός. Πραγματοποιεί ενδοσκόπηση στην οποία ο αναγνώστης συμμετέχει αναγνωρίζοντας πολλές φορές τον εαυτό του. Είναι πολύ ελπιδοφόρο τελικά, στην εποχή που ζούμε, ένας νέος σε ηλικία συγγραφέας, όπως ο Μάριος Λεβέντης, να γράφει με τέτοιο τρόπο ώστε να τιμά τη γλώσσα και συνάμα να αναδεικνύει τις αγωνίες της ανθρώπινης ύπαρξης. Θα το ξαναπώ γι’ άλλη μια φορά: Καταπληκτικός συγγραφέας και μπράβο του.
Αλεξάνδρα Πιπλικάτση,
Συγγραφέας και κριτικός


★★★★★
«Ο Μάριος Λεβέντης είναι ο μάγος των λέξεων»

Είναι νέος, ωραίος, ταλαντούχος ποιητής και συγγραφέας. Το παιδί αυτό, όταν γράφει ζωγραφίζει. Ναι, αλήθεια, αυτό κάνει. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ένας άνθρωπος άλλης ηλικίας, με μεγάλη εμπειρία ζωής.
Είναι ο μάγος των λέξεων, τον διαβάζεις και μπαίνεις στις εικόνες του, τον ακούς και ταξιδεύεις, λες δε μπορεί, τόσο νέος με τόσο μεστό λόγο, τόση ωριμότητα… Χωρίς να έχει καμιά διάθεση εντυπωσιασμού, ο Μάριος είναι έτσι ακριβώς! Ένας χαρισματικός νέος που -ευτυχώς- έχει ήδη βρει τη θέση του στον χώρο της τέχνης.

Μαρία Πανάγου, 
Δημοσιογράφος

★★★★★
Ευχαριστούμε τον Μάριο Λεβέντη που με την πραότητα, την καθαρότητα και την ευαισθησία του λόγου του, μας ταξίδεψε με τις αφηγήσεις του και  μας έκανε να νιώσουμε διαφορετικοί έστω και για λίγο.Τέτοιες προσπάθειες πρέπει να επιβραβεύονται με κάθε τρόπο. 

Σύλλογος Γυναικών 'Φιλαρέτη'


★★★★★
Ο Μάριος Λεβέντης κατάφερε απόψε να καλλιεργήσει μια αληθινή σχέση ανάμεσα στον ίδιο και το κοινό που παραβρέθηκε στην εκδήλωσή μας. Έστειλε αλλά και δέχθηκε μηνύματα, πήρε και έδωσε αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση.  Η ορμή της νεότητάς του, η οξύτητα της σκέψης του, η δημιουργική γραφή του και η παραστατικότητα της αφήγησής του άφησαν το στίγμα τους. Ήταν ιδιαίτερη χαρά και τιμή που ήταν δίπλα μας.  

Πολιτιστικός και Λαογραφικός Σύλλογος 
Μοχού 'Η πρόοδος'

★★★★★
 «Η ενδιαφέρουσα περίπτωση του Μάριου Λεβέντη»

[...] Μια λέξη μόνο, σε διάφορους τύπους γραμματικούς,  περικλείει όλη  τη φιλοσοφία του Μάριου: ΖΩΗ, ΕΖΗΖΑ, ΖΩ, ΘΑ ΖΗΖΩ, ΖΗΣΕ.   Ένα αίνιγμα,  ένα πρόβλημα μαθηματικών και ο ποιητής ψάχνει τη λύση… Ο ποιητής  φιλοσοφεί τη ζωή, τον έρωτα, το θάνατο, τη σοφία της σιωπής, τον πόνο των διαψεύσεων και το ζόφο της μοναξιάς. Σκιαγραφεί τις ανθρώπινες σχέσεις, τις συνεχείς ψυχικές διακυμάνσεις και γενικότερα την τραγική πορεία του ανθρώπου (...)
Συλλέγει τα τραύματα του παρελθόντος και των ματωμένων βιωμάτων του και μʼ αυτά οριοθετεί το εύρος  την ποιότητα και τη γνησιότητα των ιδεών του, των διαπιστεύσεων και των εμπνεύσεων του, που κρύβονται πίσω από τα σύμβολα και τις αμφισημίες του. Συμμαζεύει στο ακρογιάλι της μνήμης κοχύλια της βιωμένης γνώσης. Η τέχνη του κυριαρχείται από την ειλικρίνεια των αισθημάτων του και την καθαρότητα του εκφραστικού του λόγου. Μας δίνει ρεαλιστικές εικόνες, αποκαλυπτικά σκίτσα, μορφές, ψυχολογικές καταστάσεις. Η γλώσσα, πλούσια, γόνιμη, ομαλή, ρέουσα.
Όλα αυτά συνθέτουν τα «προσωπικά δεδομένα» της ποιητικής του ταυτότητας που συνοψίζονται στην αμεσότητα και την περιεκτικότητα του αφυπνιστικού του λόγου. Με την ποίηση του ο Μάριος βρίσκει πολλές διεξόδους και μας τις προσφέρει απλόχερα. Κλείνω με τη συνοπτική, τελική επισήμανση ότι η ποίηση του εκφράζει την τραυματισμένη ευαισθησία του και τη ματωμένη ανθρωπιά του. Ξεπηδάει σαν ασυγκράτητη κραυγή ανταρσίας και σαν λυτρωτική αμφισβήτηση. Σου δίνει χειροπιαστή την αίσθηση ότι δεν αντέχει να βλέπει τον συνάνθρωπο μαζί με τον εαυτό του να συνθλίβονται ανάμεσα στις δύο ανελέητες μυλόπετρες: της ισοπεδωτικής «νέας τάξης πραγμάτων» και την πλημμυρίδα της εσωτερικής ανησυχίας της ψεύτικης ευδαιμονίας και των συμπλεγματικών καταστάσεων. 
«Μια από τις πιο μεγάλες ηδονές ενός συγγραφέα είναι ότι εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Εάν δεν είναι κρυψίνους ξέρει ότι θα κάνει τέχνη από τις αδυναμίες και από τα πάθη του, πάει να πει θα τις μετατρέψει σε αρετές», γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στην Αναφορά στον Εμπειρίκο. Να γιατί  η περίπτωση του Μάριου είναι τόσο ενδιαφέρουσα.
Μανόλης Χουρσανίδης
Φιλόλογος
 
★★★★★
«Εν-συναίσθηση στο αίμα, στον κόπο και στο τίμημα»

Στο   «αυτόγραφο»  – στο ποιητικό έργο του Μάριου Λεβέντη,  ομολογώ ότι τα ποιήματα με εξέπληξαν.  Συναίσθημα πληθωρικό, καταιγιστικό, εύφλεκτο. Ποτέ υπεκφεύγον, ποτέ καταφεύγον σε ευκολίες. Εν-συναίσθηση στο αίμα, στον κόπο και στο τίμημα που έχουν όλα. Θεωρώ πως εδώ γίνεται μια τομή. Υπάρχει μια ωρίμανση εκπληκτική. Που αποτυπώνεται, όχι μόνο τεχνικά στη γραφή, αλλά και σε αυτό που νοηματικά κομίζουν. Αναβιώνει ο ρομαντισμός και το πάθος με όλη του την ιερή οδύνη. Μέσα από αυτήν τη δύναμη – αδυναμία , που έχει ο αισθαντικός ποιητής , ξυπνάει μέσα μας αυτά που έχουμε ξεχάσει. Ανακαλεί αίσθηση πραγμάτων αλλοτινών, αυτά για τα οποία η έλλειψη κρώζει διαρκής πάντα. Ο ποιητής Μάριος Λεβέντης είναι ετοιμοπόλεμος. Έτοιμος να τα δώσει όλα.

Στέλλα Παλαιολόγου


★★★★★
«Ο Μάριος Λεβέντης πήρε την ευθύνη»

Ο Μάριος Λεβέντης πήρε την ευθύνη. Με εκατό ποιήματα, από τα οποία σε κανένα δεν ξεπερνάει τους είκοσι έναν στίχους, μας παρουσιάζει το ποιητικό του έργο «αυτόγραφο». Κύριες πρωταγωνίστριές του οι αντωνυμίες. Όμως στο μεγαλύτερο μέρος του έργου κυρίαρχα απευθύνεται στο «εσύ».  Στο «εσύ» που γοητεύει, που συγκλονίζει, που αγαπιέται, στο «εσύ» που απαρνιέται, που προδίδει, που εγκαταλείπει, που απουσιάζει. Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί, διαβάζοντας αυτά τα ποιήματα, άπειρες σκηνές αγωνιώδους κατάθεσης ενός βαθύτερου έρωτα, ο οποίος άλλοτε περιβάλλεται με θυμό, επίκριση, απογοήτευση και απελπισία και άλλοτε υψώνεται, υμνείται και δοξολογείται.
Φαίνεται, όμως, ότι το ατρόμητο είναι μια αγωνιώδης αναζήτηση που αναδύεται. Πολλές φορές το «εσύ», αγγίζει το «εγώ» και μετατρέπεται. Οι όροι αντιστρέφονται και μέσα σε αυτήν την αντιστροφή είναι φορές που η όσμωση δεν επιτρέπει να γίνει διακριτό ποιος είναι ποιος. Το «εσύ» γίνεται «εγώ» και μαζί «εμείς» που μας αφορά. Κι εκεί γεννιέται το ποίημα.
Κι όταν οι αντωνυμίες ξεφεύγουν ξεκάθαρα από το «εσύ», τα ποιήματά του είναι μια αγωνιώδης – και πάλι –  κατάθεση για θέματα που αναμφισβήτητα προβληματίζουν όλους μας. Αξίες που χάνονται μέσα στην υποκρισία και η πικρή διαπίστωση της κατάπτωσης τους. Η απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου, ο λάθος τρόπος καταγγέλλεται στα ποιήματά του. Ο Μάριος Λεβέντης πήρε την ευθύνη και εξέθεσε αυτά που πονούν. Με την ορμή ενός νέου ανθρώπου, ο οποίος διαθέτει αυξημένα αισθητήρια και προσλαμβάνουσες.  
Αν και νέος, όμως, δεν έχει χάσει την επαφή με τον πλούτο και τη σωστή χρήση της γλώσσας μας. Χρησιμοποιεί λόγο και λέξεις που χωρίς επιτήδευση, προσφέρονται στον αναγνώστη. Λέξεις, που όπως ο ίδιος ομολογεί, τις πονάει, τις νοιάζεται, τις ζει και τον ζουν. Κι εκεί γεννιέται ο καλλιτέχνης. 

Αλεξάνδρα Πιπλικάτση
Συγγραφέας και κριτικός


★★★★★
«Ο αφοπλιστικός, οικείος και αινιγματικός Μάριος Λεβέντης»

Συμβολική γραφή, υπαινικτική, με βαθιές νεανικές ανησυχίες. Δημιουργική πένα, ακάματη. Ο Μάριος Λεβέντης με την ποίησή του αποδίδει την εποχή του μέσα από τους ανθρώπους της, τις ιστορίες τους, τα πάθη τους. Ο Μάριος Λεβέντης, μέσα από τη συνεχή και διακριτική πορεία του, εξελίσσεται σε μία από τις σταθερές παρουσίες της σημερινής γραφής. Καταθέτει ποιήματα – αντανακλάσεις ενός ιδιαίτερου λογοτεχνικού βλέμματος. Λειτουργεί με τους δικούς του όρους και κανόνες γραφής και σε συνάρτηση με τα προσωπικά του ποιητικά βιώματα και σύμβολα. Η ποίησή του αλλάζει μορφές, γίνεται αφοπλιστικά οικεία, αινιγματική, με φιλοπαίγμονα στάση, με πλευρές σκοτεινές και φωτεινές. Με τις λέξεις ζωγραφίζει φιγούρες εύπλαστες και εύθραυστες, γεμάτες κρυμμένη ειρωνεία και καυστικό χιούμορ. Ο Μάριος είναι ένας νέος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, που μας εκπλήττει με τη ζωντάνια και τη διεισδυτικότητα του γραπτού λόγου του, γεμάτος έμπνευση, ταλέντο και ενθουσιασμό για συγγραφή και δημιουργία…

Ειρήνη Αϊβαλιώτου,
Δημοσιογράφος

★★★★★
«Μάριε, είσαι κύριος. Σε χαίρομαι για τις αγωνίες σου! Μου αρέσουν τα έργα σου!
Η μουσική τους, η μοναξιά τους, η αλήθεια τους. Ο δρόμος μας συνεχίζεται…»
Γιώργος Χρονάς,
Ποιητής και Εκδότης

★★★★★
«Βήμα-Βήμα...»

Ο Μάριος Λεβέντης είναι νέος, ταλαντούχος και γεμάτος όρεξη σε αυτό που κάνει. Με φρέσκιες ιδέες και προχωράει βήμα-βήμα χωρίς να χάσει ποτέ την  θετικότητα που τον περιβάλλει.

Πάνος Σταματόπουλος, 
Δημοσιογράφος 

★★★★★
«Μοναδικά κι αληθινά»

Ο Μάριος Λεβέντης γράφει μοναδικά κι αληθινά και είμαι βεβαία πως θα έχει ένα λαμπρό μέλλον…

Έπη Τρίμη, 
Δημοσιογράφος

★★★★★
«Με την ορμή της νεότητας»

Ο Μάριος Λεβέντης έρχεται με την ορμή της νεότητάς του και αφήνει το στίγμα του στο λογοτεχνικό στερέωμα.

Μιχάλης Λεωτσάκος,
Δημοσιογράφος

★★★★★
«Η  ένταση της ψυχής»

Η «Τελευταία απόστροφος» είναι ένας θεατρικός μονόλογος. Μια γυναίκα απλώνεται και πιάνει όλη τη σκηνή. Ξεχειλίζει μέσα από τα σκηνικά. Μιλάει για όλα και δε μιλάει μόνη της. Η εσωτερική βάσανος βγαίνει στην επιφάνεια και τελικά δεν αφορά μόνο αυτήν. Μιλάει σε μένα, σε σένα, σε όλους. Μιλάει για μένα, για σένα, για όλους. Για αυτά που φύγανε, για αυτά που δεν ήρθαν ακόμη, γι’ αυτά που δε θα έρθουν ίσως ποτέ. Με τη βαλίτσα στο χέρι εξιστορεί το ταξίδι της ζωής. Την ουσία του. Θα μπορούσε να ήταν το ταξίδι του καθενός μας.
Είναι η μάχη με τον χρόνο. Ο αφηγηματικός χρόνος ορίζεται παραμονή Πρωτοχρονιάς. Αριστοτεχνικά. Είναι η στιγμή του απολογισμού. Της θλίψης για όλα τα χαμένα, μα και η στιγμή μιας νέας εκκίνησης. Μιας ελπίδας για αλλαγή. Μιας ελπίδας για δεύτερη ευκαιρία. Ανάμεσα στη λύπη και στην προσμονή παλεύει η ηρωίδα, παλεύει ο άνθρωπος, με τον πανδαμάτορα χρόνο. Είναι η στιγμή της συνειδητοποίησης.
Είναι η μάχη με τη μοναξιά. Στις μεγάλες γιορτές αυτή έρχεται μεγαλύτερη. Ξεδιπλώνεται και πιάνει κάθε κύτταρο του σώματος και της ψυχής. Σχεδόν ακούμε τη βουή του κόσμου που τρέχει να προετοιμαστεί για την αλλαγή του χρόνου, τρέχει να συναντήσει άλλους ανθρώπους, να γιορτάσει μαζί με αυτούς, να μην είναι μόνος. Η ηρωίδα τρέχει κι αυτή. Τρέχει να προετοιμαστεί για τη στιγμή που θα συναντήσει τη μοναξιά της.
 Είναι η μάχη με το ανεκπλήρωτο, το ανολοκλήρωτο. Μας λέει για τον έρωτα και την αγάπη. Είναι αυτά που θα μπορούσαν να γεμίσουν τη βαλίτσα μας στο ταξίδι της ζωής. Είναι τα γενναία στηρίγματα. Είναι αυτά που αν τα έχεις μπορείς. Αν, όχι, βυθίζεσαι. Βουλιάζεις, όπως η ηρωίδα.
Είναι η μάχη με τον εαυτό. Η μεγαλύτερη αναμέτρηση. Σφυγμομετρείς. Αντέχεις κι άλλο ή δεν αντέχεις. Είναι εν τέλει η ένταση της ψυχής. Η ψυχή απλώνεται και πιάνει όλη τη σκηνή. Ένας μονόλογος που στοχεύει κατευθείαν εκεί. Ο Μάριος Λεβέντης, ο συγγραφέας του, έχει καταφέρει να μας μεταφέρει όλα αυτά με τρόπο αριστοτεχνικό. Η μάχη της ζωής απλώνεται μπροστά μας.

Αλεξάνδρα Πιπλικάτση
Συγγραφέας


★★★★★
O Μάριος Λεβέντης κρατά το φως στο χέρι με την πένα του, επειδή έχει τον ήλιο στο μυαλό του. Του εύχομαι να συνεχίσει να το σκορπά στους ανθρώπους απλόχερα.
Κώστας Ν. Κωνσταντίνου, 
Φιλόλογος


★★★★★
«Μάριε, είναι για μένα αυτονόητο, πως είσαι ένας σημαντικός άνθρωπος κι ένας σημαντικός συγγραφέας».
Θέμης Μουμουλίδης, 
Σκηνοθέτης


★★★★★
«Ο Μάριος Λεβέντης ψάχνει την γυμνή μας σάρκα που αιμορραγεί»

Μια de profundis εξομολόγηση, μια κοινωνική και υπαρξιακή βιογραφία. Η κληρονομιά της και κληρονομιά μας, οδηγός κατανόησης του εαυτού μας και των άλλων. Ειλικρινής εκμυστήρευση τρυφερής επιθετικότητας, σταλμένη από το δικό της περιθώριο.
Ο Μάριος Λεβέντης γράφει μοναδικά και αληθινά. Η πένα του δίνει ζωή στα άψυχα αντικείμενα, που χάρη στις ικανότητές της αποκτούν ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Εισχωρεί αβίαστα και αμετάκλητα στον ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου και φέρνει τον φιλαναγνώστη, τον κριτή ή το κοινό, αν το έργο παρασταθεί επί σκηνής, ενώπιον των ευθυνών του και μπροστά στον καθρέφτη του.
Στην «Τελευταία απόστροφο» ο Μάριος Λεβέντης ψάχνει την ομορφιά, τη γυμνή μας σάρκα που αιμορραγεί, «διαβάζει» την εποχή και την κοινωνία και οργίζεται για την αδιαφορία και τον ανέξοδο οίκτο. Ένα από τα βιβλία εκείνα των νέων συγγραφέων που θα πρέπει ίσως να αποκτήσουμε και να μελετήσουμε με εμβρίθεια. Η σύμπτωση και η ανησυχία καθώς και οι Εκδόσεις Γαβριηλίδη τον έφεραν στον δρόμο μας. Τον αποκάλυψαν και τον φώτισαν σε μια ιδιαιτέρως προσεγμένη έκδοση. Έναν άνθρωπο σεμνό και μυσταγωγικό, που είναι μόλις είκοσι χρονών, εν τούτοις μας γεμίζει προσδοκία για το μέλλον. Ο Μάριος Λεβέντης -κατά τη γνώμη μου- ανήκει σε μια γενιά καλλιτεχνών οραματιστών, η οποία αντιτάσσεται στο κίβδηλο.

Ειρήνη Αϊβαλιώτου, 
Δημοσιογράφος


★★★★★
«Πληθωρική Τελευταία απόστροφος»

[...] Ο Μάριος Λεβέντης γράφει εκπληκτικά! Αφήνει την πένα του να προσωποποιήσει τα άψυχα αντικείμενα και να τους δώσει ζωή κι ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Μπαίνει στον ψυχισμό του σύγχρονου ανθρώπου με τρόπο εντελώς αβίαστο και (προσπαθώντας ίσως να καταγγείλει τα κακώς κείμενα της συνήθειας και του συμβιβασμού) φέρνει τον αναγνώστη του, ενδεχομένως και τον θεατή αν δούμε το έργο επί σκηνής, μπροστά στις ευθύνες του και μπροστά στον εαυτό του. Τον κάνει δικαστή μα και δικαζόμενο ταυτόχρονα. Μέσα στην όποια αλληγορία του έργου, η λογοτεχνικά άρτια έκφραση δίνει μεγάλη ώθηση στις σκέψεις του και δια της πρωταγωνίστριας φανερώνει έναν φιλοσοφικά δομημένο τρόπο σκέψης. Η «Τελευταία απόστροφος» είναι ένα από τα βιβλία εκείνα που ο σοβαρός αναγνώστης θα πρέπει ίσως να μελετήσει ενδελεχώς και να έχει στη βιβλιοθήκη του. [...] Είναι μεγάλη η περιέργειά μας να διαβάσουμε το επόμενο έργο του Μάριου Λεβέντη γιατί τούτο που έχουμε σήμερα στα χέρια μας, από έναν άνθρωπο που είναι μόλις είκοσι χρονών, μας γέμισε ελπίδα για το μέλλον. Κυριολεκτικά! Μάριε, συνέχισε να γράφεις με το ίδιο πάθος. Είμαι βέβαιος πως μια μέρα θα καμαρώνω τις συζητήσεις που θα γίνονται για τα έργα σου. 

Κώστας Θερμογιάννης, 
Συγγραφέας και κριτικός


★★★★★
«Ένας βιωματικός πλάστης των λέξεων»

Ο Μάριος Λεβέντης είναι νέος ηλικιακά, γεμάτος όνειρα κι αγάπη για την τέχνη του. Πλάθει λέξεις, στίχους και γίνεται βιωματικός μέσα από τις εμπειρίες και τα γεγονότα.
Θανάσης Ξάνθος,
Φιλόλογος, Δημοσιογράφος


★★★★★
«Η ρομαντική αισιοδοξία του Μάριου Λεβέντη»

Σε μία εποχή ανασφάλειας και κατήφειας, η αισιοδοξία στην ποίηση έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Και είναι ιδιαίτερα παρήγορο ότι νέοι άνθρωποι, πρωτοεμφανιζόμενοι ποιητές, βλέπουν τη ζωή μία ισχυρή δόση αισιοδοξίας παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις. Ένα τέτοιο συναίσθημα αφήνει και η ποιητική συλλογή του πρωτοεμφανιζόμενου Μάριου Λεβέντη, «Η δεύτερη άνοιξη».
Η ποίηση του Λεβέντη γοητεύει τον αναγνώστη/ακροατή με τον αυθορμητισμό της, καθώς σκοινοβατεί πάνω σε μία ειλικρινή εκμυστηρευτική στιχουργική και αναπτύσσεται σε ένα ελεγειακό κάδρο. Αναντίρρητα, το φυσιολατρικό στοιχείο αποτελεί πυρηνικό στοιχείο στην ποίηση του Λεβέντη. Όπως παρατηρήσαμε στην "ποίηση της περιφέρειας" το φυσικό στοιχείο αποκαλύπτεται στιχουργικά ως ένα εσωτερικευμένο στοιχείο, ως μία βιωματική επαφή του ποιητή με το περιβάλλον σε ένα πλουραλιστικό επίπεδο, κι όχι ως μία ψευδαίσθηση ή ανάγκη που καταγράφεται στην αστική ποίηση.
Ο Μάριος Λεβέντης αξιοποιεί όλο σχεδόν το οπλοστάσιο των λογοτεχνικών σχημάτων. Παρομοιώσεις (η παράσταση), αλληγορίες (η πόλη της ψυχής, σ’ ουρανό, επιείκεια, πατρίδα από γαλήνη, caelum) και μεταφορές (σπίρτο δροσιάς, λύτρωση, στο αδιέξοδο μιας αναζήτησης, το περίσσευμα, η μαρκίζα του ουρανού, αναχωρητής του πόθου, καταγράφοντας τις εποχές, υπόγεια της καρδιάς) όλα λειτουργούν ως οπλίζουν τη στατικότητα της ποίησης του Λεβέντη. Οι επαναλήψεις προσδίδουν μία οπτική σταθερότητα στην ποιητική του, που ισορροπείται από την εικονοπλαστική κινητικότητα ή το στιχουργικό ρυθμό του (στο "αν" των σκέψεων, δάκρυα των καιρών, να ‘ταν αλλιώς πανσέληνος, εσύ για μένα, ανθισμένες αμυγδαλιές, στο αδιέξοδο μιας αναζήτησης, να ‘ταν να ‘ρθει, Αν, ομερτά, τα αδίδακτα). Οι συχνές υποθετικές προτάσεις (άγνωστοι καιροί, στο "αν" των σκέψεων, Αν) και οι υποτακτικές (να ‘ταν να ‘ρθει, των ερώτων, το περίσσευμα) αποτελούν το δομικό υλικό της αγωνίας για το μέλλον κι ενός αισθήματος αμφιβολίας. Άλλωστε, η αβεβαιότητα αποτελεί κομβικό σημείο της ποιητικής του (να ‘ταν να ‘ρθει, caelum) στον άγνωστο δρόμο της ζωής που ανοίγεται μπροστά στο νεαρό δημιουργό (άγνωστοι καιροί, πατρίδα από γαλήνη, οι πέρα δρόμοι), όπως ακριβώς και η υπαρξιακή αγωνία για τα νεανικά όνειρα (ήρθε ο καιρός, τέσσερις εποχές, δάκρυα των καιρών, έμπνευσης δημιούργημα, δάκρυσαν οι αφορμές) και την ηλικία μπροστά στο ταξίδι της ζωής (εφηβεία ενηλίκων, διαπίστωση). Ας σημειώσουμε ότι το ταξίδι στην ποιητική του Λεβέντη συνδέεται με την ελευθερία (βράχος θαλασσοδαρμένος, των αετών, ζωγραφισμένα πλοία), ενώ άλλοτε ο ίδιος ο έρωτας αποκτά τα χαρακτηριστικά ενός ταξιδιού (χειλιών γεφύρια, θλίψη της ουδού…, άδεια χαρτιά).
Η εκφραστική του πέρα από τον -ηλικιακά ερμηνεύσιμο- εγωκεντρισμό ισορροπεί σε πεζολογικά χαρακτηριστικά και μία πλούσια γραφή, που αντιστέκεται στην ποιητική λιτότητα με την ευθύτητά της και την άμεση πρόσληψή της από τον αναγνώστη/ακροατή στο πλαίσιο του εξομολογητικού μονολόγου. Αν και θα αντιτείναμε την υιοθέτηση ενός λιτού ύφους, εντούτοις ο εκμυστηρευτικός χαρακτήρας και ο εγωκεντρισμός τούτος θεμελιώνονται σε έναν ιδιαίτερο "αυθορμητισμό" που υποστηρίζεται από την προφορικότητα και τις επαυξημένες προτάσεις. Παρά όμως την αυτοαναφορικότητα -που δύσκολα ξεφεύγει από τη μονοτονία της μονοπροσωπίας- διάχυτη είναι και η ευαισθησία και η ρομαντική διάθεση με την οποία ο δημιουργός αντιμετωπίζει τον έρωτα και τη ζωή.
Μία ιδιαίτερη αισιοδοξία σπαρμένη σε μία λυρική εικονοπλασία, αναδύεται από τη στιχουργική του Λεβέντη. Είναι ο νεανικός οπτιμισμός που φύεται ακόμα και στην απογοήτευση, καθώς αισθητοποιείται με τη φυσιολατρική εικαστική του (ανθισμένες αμυγδαλιές, ζωγραφισμένα πλοία, δάκρυα των καιρών, ρόδινη λύπη). Χαρακτηριστικό είναι ότι ακόμα και η συχνή παρουσία δακρύων (μπλουζ δακρύων, τα δάκρυα λόγια, δάκρυα των καιρών, έμπνευσης δημιούργημα, δάκρυσαν οι αφορμές, των ερώτων, εμείς, η άλλη διαδρομή, η πόλη της ψυχής, τέχνη αντίστασης, άσπρα-μαύρο) δε μειώνει καθόλου την νεανική αισιοδοξία παρά τις όποιες αντιξιότητες.
Η αυτοαναφορικότητα προσπαθεί να ισορροπήσει με την εισαγωγή ενός β΄ ενικού προσώπου που διαμορφώνει ένα ψευδοδιαλογικό ύφος (χωρίς εμάς, ο ενεστώτας, ρόδινη λύπη, χειλιών γεφύρια, δύναμη περίσσιο, άγνωστοι καιροί, ομολογία παραπόνου, συγχώρηση, ωριμότητα των ανθρώπων, ομερτά, πράξη έρωτα) δικαιολογώντας τον χαρακτηρισμό περί εξομολογητικής ποίησης. Οι ερωτήσεις, επιπλέον, προσφέροντας θεατρικότητα ενισχύουν το ψευδοδιαλογικό ύφος (ενθύμιον, δικαίωμα των μόνων, ο νόμος τ’ ανθρώπου, δάκρυα των καιρών, επιείκεια). Βέβαια δεν απουσιάζει ούτε το α΄ ή το β΄ πληθυντικό πρόσωπο, που εκφράζουν μία συλλογική συνείδηση. Εξάλλου, στις μέσης ή μεγάλης έκτασης συνθέσεις του, ο ποιητής δεν παραλείπει να αναφερθεί στα προβλήματα της εποχής και στην κοινωνία είτε άμεσα είτε ως ενσωματωμένες παραστάσεις (του σήμερα εποχή, τα επίκαιρα, επιείκεια, η άλλη διαδρομή, caelum, τα απόλυτα, η πόλη της ψυχής, α καπέλα, άσπρο-μαύρο). Ωστόσο, κυρίαρχο θέμα της ποιητικής του είναι ο έρωτας. Άλλοτε υιοθετεί το ύφος της ερωτικής εξομολόγησης (των ερώτων, σπίρτο δροσιάς, ομολογία παραπόνου, στο αδιέξοδο μιας αναζήτησης, Αν, τράπεζα καρδιά)· ενίοτε ο έρωτας εκτίθεται ως μια υπαρξιακή αγωνία (υπόγεια της καρδιάς, ηδονές καταφύγια, παρτίδα) όπως και η αγάπη (ενθύμιον). Άλλες φορές διατηρεί δογματικά/θρησκευτικά χαρακτηριστικά ωσάν ιερά πάθη ή μία προσευχή (σ’ ουρανό, εσύ για μένα, πράξη έρωτα, θλίψη της ουδού…, ο νόμος τ’ ανθρώπου). Η αδυναμία του ποιητή στο νυχτερινό τοπίο συνδέεται τόσο με τον ερωτικό χαρακτήρα των περισσότερων συνθέσεων όσο και με τη ρομαντική διάθεση. Ας μη λησμονούμε πως η ερωτική θεματική, όπως τη διαχειρίζεται ο νέος δημιουργός, συντελεί καταλυτικά και στη διάχυση της νεανικής αισιοδοξίας. Άστρα (caelum, η μαρκίζα του ουρανού), φεγγάρι (υπόγεια της καρδιάς, ομερτά, ρόδινη λύπη, να ‘ταν να ‘ρθει, τυφλός χωρίς φιλί) και η ίδια η νύχτα (πράξη έρωτα, έμπνευσης δημιούργημα, να ‘ταν αλλιώς πανσέληνος, ωριμότητα των ανθρώπων, φεγγαριού τραγούδια, επιμένουσα εποχή) διαμορφώνουν το ρομαντικό τοπίο της ποιητικής εικαστικής του. Επιλογικά, ο ρομαντισμός όπως αναδύεται μέσα από το ερωτικό περιεχόμενο και τη φυσιολατρική εικαστική του Λεβέντη συμβάλλουν καταλυτικά σε έναν ποιητικό οπτιμισμό. Και είναι αλήθεια ότι η απαισιοδοξία όσο και να αποτελεί μία ποιητική αποκρυστάλλωση του κυρίαρχου κοινωνική συναισθήματος, δεν παύει να λειτουργεί μονότονα. Έχουμε ανάγκη και από μία ποίηση που να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον όπως τούτο οράται μέσα από τα μάτια των νεώτερων ποιητών.
Δήμος Χλωπτσιούδης, 
Κριτικός ποίησης


★★★★★
Θέλω να σας παρουσιάσω έναν καινούργιο ποιητή. Είναι νέος, πολύ νέος, ούτε 20 ετών αν τα λέω σωστά. Είναι ο Μάριος ο Λεβέντης. Πραγματικά με εντυπωσίασε η γραφή του. Ένα παιδί 19 χρονών με μια πολύ μεγάλη φιλοσοφική διάσταση στον λόγο του, στον γραπτό του λόγο και στη σκέψη του. Θα το καταλάβατε κι εσείς.

Αντώνης Μποσκοϊτης,
Δημοσιογράφος, Σκηνοθέτης


★★★★★
«Έκρηξη ταλέντου!»

Έκρηξη ταλέντου από τον  Μάριο Λεβέντη, στην ποιητική του συλλογή «Η Δεύτερη Άνοιξη». Παρατήρησα την επιβαλλόμενη σιωπή, απ’ το σήμα της έναρξης του, πολλοί έκαναν λόγο για έναν «καλό ηθοποιό» σε μια καθηλωτική ερμηνεία: της κατάθεσης της ψυχής του. Γνήσιος συνεχιστής των «παλιών» μας και δε ντρέπομαι να του το πω, εκείνος θα χαμογελάσει και θα μου αγγίξει το χέρι με τα μάτια του χαμηλά. Χωράει τόσος πόνος, μέσα σε τόση ομορφιά; σκεφτόμουν.

Ο Μάριος ξέρει να παλεύει. Και να πεθαίνει ξέρει. Δεν είχαμε λέξεις. Είχαμε πολλή σιωπή με χιλιάδες δάκρυα να τρέχουν απ’ τα μάτια μας, γιατί μας συγκίνησε, γιατί μας λύτρωσε! Ο Μάριος είναι αξιόλογος ερμηνευτής, μετατρέπει το όποιο πάτωμα σε σκηνή, μετατρέπει την όποια σκιά σε αυλαία και αρχινά να ερμηνεύει.
«Μια Άνοιξη που παλεύει να ψηλώσει» έτσι μας είπε. Μάλλον ο ίδιος – μόνος του – μας ψήλωσε ως ανθρώπους, μας ψήλωσε στο φως. Μας έδωσε την ελπίδα που δεν έχουν πολλοί εύκαιρη  παρά μόνο  – ναι – οι  καλοί δημιουργοί.  Δεν ξέρω τι άλλο να πω γι αυτό τον άγγελο,  στον ουρανό της ποίησης και της τέχνης!  Μας θυμίζεις τη ζωή Μάριε!
Υ.Γ. Επιθυμία μου η επιστολή να μείνει ανώνυμη.


★★★★★
«Μια κραυγή μέσα απ' την ησυχία των λέξεων»

Διαβάζοντας κανείς την  πρώτη ποιητική συλλογή  του Μάριου Λεβέντη, νιώθει αμέσως μια ζεστασιά στη ψυχή, που πρόδηλα πηγάζει από τις λέξεις που μεταμορφώνονται σε εικόνες, σύμβολα και βιώματα, που όλοι έχουμε αισθανθεί κάπου, κάποτε μέσα σε αυτή τη ζωή. Είναι ποίηση βαθιά συναισθηματική, όπως ταιριάζει άλλωστε στην ώριμη ψυχή του δημιουργού, που κραυγάζει μέσα από την ησυχία των λέξεων. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε την ευτυχή συγκυρία η αγνότητα της «εφηβικής» ψυχής να παντρεύεται τη δημιουργική πένα, τη γραφή εκείνη όπου οι λέξεις είναι τόσο δυνατές σε ιδέες και σημαινόμενα (κατά την Πλατωνική θεώρηση), που ο νους περιδιαβαίνει σε πεδία που του προκαλούν μια διανοητική δυσφορία, μια γλυκιά αναστάτωση, ένα γαργάλημα στο στομάχι από το ξάφνιασμα σε αυτό που ο δημιουργός έχει αποφασίσει να το ζωγραφίσει με λέξεις για να το μοιραστείς μαζί του. Τα ποιήματα του είναι μια πανδαισία εικόνων που συνθέτουν μια ζωγραφιά, που αποτυπώνει τα μάτια, μέσα από τα οποία ο δημιουργός υμνεί τη χαρά και τον έρωτα, σατιρίζει τους κακοδαίμονες, διαμαρτύρεται για το παρόν και προβληματίζεται για το μέλλον του/μας. Είναι ποιήματα που φλερτάρουν με τον υπερρεαλισμό ρέποντας, ωστόσο, σε μια γλώσσα που αντλείται από την καθημερινότητα, ποιήματα αποχρωματισμένα από κάθε ιδεολογική επικάλυψη αλλά γεμάτα από μια ουσιαστική αίσθηση της ζωής, που στα βαθύτερα συστατικά της κρύβεται η αγωνία ενός νέου ανθρώπου να κερδίσει το στοίχημα μαζί της. Αξίζει, τέλος, να εστιάσουμε στο γεγονός ότι η ποιητική συλλογή από το δημιουργό τιτλοφορείται ως «Δεύτερη Άνοιξη»· Όσον αφορά την έννοια της Άνοιξης  είναι ολότελα σαφής η πρόθεση για την αισιόδοξη, γεμάτη δυναμισμό και ενθουσιασμό, οπτική γωνία και στάση ζωής από έναν νέο, που κάνει δειλά-δειλά τα βήματά του στο κατώφλι της Ποίησης με τον αέρα ενός φρέσκου, έτοιμου να «ανθίσει» μυαλού. Καλή συνέχεια με δύναμη ψυχής και σπουδαίες εμπνεύσεις.

Λίνα Μαρκοπούλου, 
Φιλόλογος


★★★★★
«Η ευγενική, η ερωτική και η ανήσυχη ψυχή των Ελληνικών γραμμάτων»

Ο νεαρός, ώριμος, ρομαντικός και με χιούμορ δημιουργός, τάχιστα ανερχόμενος, παρίσταται με ευγένεια , στην «αίθουσα της τέχνης», δείχνοντας το σεβασμό και την αφοσίωση του, μέσα απ’ ότι κάθε φορά μας παραδίδει.
Άννα Χατζή
★★★★★
«Όσο κρατάει η εσωτερική μας αλήθεια…»

Δεν θέλω να εστιάσω στην ομορφιά κάποιων προτάσεων, λέξεων, φράσεων . Σπαράγματα μιας άλλης θέασης . Και ζωής . Δεν θέλω καν ακόμα, να επικεντρωθώ, στην οδύνη που αναδύεται μέσα από κάποια κείμενα , οδύνη κινητήρια και ευλογημένη . Δεν θέλω ούτε στο ελάχιστο να επιδαψιλεύσω στα ''τεχνικά'' γνωρίσματα του έντεχνου λόγου, χαρακτηριστικά που είναι ικανά να οδηγήσουν και στο περαιτέρω. Θέλω να πω μόνο τούτο: Για κάποιες ελάχιστες ώρες, στιγμές, εγώ χάθηκα. Όσο κρατάει μια ανάγνωση όλου του ''ΜΩΒ ΜΕ ΓΚΡΙ'', όσο κρατάει μια ματιά, νυσταγμένη και φευγαλέα, σε μια του σελίδα, τυχαία, στη μόνιμη θέση του στο κομοδίνο στα δεξιά, όσο κρατάει μια ξεχασμένη αφή, ακριβή, των παιδικών μας χρόνων, όσο κρατάει η εσωτερική μας αλήθεια - προβολή στο μέλλον.

Στέλλα Παλαιολόγου,

★★★★★
Θα σου πω αυτό που είπα στον Μάνο Ελευθερίου. Συμμαθητή μου τότε, στην ηλικία σου: «Είσαι μεγάλο ταλέντο»! Μάριε εσύ όχι μόνον κάνεις θέατρο, εσύ φοράς μπότα στο θέατρο!

Ντίνος Καρύδης,
 Ηθοποιός

★★★★★
«Συνεχίστε! Επιτυχία είναι να σ’ αρέσει ο εαυτός σου»

Η βραδιά αυτή αποτέλεσε έκπληξη και ήταν μια αποκάλυψη και μένα…μα και για την πατρίδα μας .Είσαι ένας χαρισματικός νέος ,πολύ ώριμος στην σκέψη ,στο λόγο και στα νοήματα αυτής της ζωής, βαθειά συναισθηματικός και γεννημένος για την συγγραφή .
Με μάγεψες σαν αφηγητής ,τολμώ να πω σαν ένας θεατρικός ηθοποιός, που εξιστορεί, δραματοποιεί, υφοποιεί την πραγματικότητά του, ζει και δρα ενάντια στις προσδοκίες, χτίζει μια σκηνή και μπαινοβγαίνει μέσα της. Δεν υπάρχει καμιά υψηλά ιστάμενη μεταφυσική αλήθεια. Υπάρχει μόνο η προσωπική αλήθεια που καθένας τη βρίσκει στο τέλος μόνος του, δεν μπορεί να του την εμφυσήσει κανείς. Και τι πιο αληθινό από έναν τρόπο ζωής τέτοιο, ώστε να καταφέρνεις να μην πληγώνεις και να μην πληγώνεσαι. Το ποίημα, βλέπετε, πρέπει να έχει κάποια πληγή για να ακουμπήσει, ψυχική ή σωματική…Συνεχίστε ! Επιτυχία είναι να σ’ αρέσει ο εαυτός σου, να σ’ αρέσει αυτό που κάνεις και να σ’ αρέσει ο τρόπος που το κάνεις.

Kαίτη Κουναλάκη,
Ερευνήτρια

★★★★★
«Ένας διακαής πόθος για λύτρωση από το δυσλειτουργικό»

 Αυτό που μπορεί να δει κανείς μέσα από ό, τι  κάθε φορά παρουσιάζει  ο  Μάριος Λεβέντης, είναι μια συνεχής μάχη του ανθρώπου για την επιτυχία του ιδανικού. Ένας διακαής πόθος για την ομαλοποίηση και τη λύτρωση από το δυσλειτουργικό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, προκαλεί πάντα η ηλικία του δημιουργού, τόσο για τη μεγάλη παράγωγη τέχνης, όσο για την ποιότητα λόγου και γραφής. Το αποτέλεσμα είναι συνάρτηση του ταλέντου αλλά και συνεχούς προσπάθειας και τριβής με τις τέχνες που υπηρετεί. Τα μέσα για την επιτυχία όμως δεν είναι αθέμιτα, αντιθέτως, η δημιουργία τους είναι μια διαδικασία δύσκολη που απαιτεί προσωπική τριβή και επίπονες συναισθηματικές ζυμώσεις. 
Ο προσωπικός πόθος του συγγραφέα για λύτρωση όχι μόνο ατομική, αλλά και  κοινωνική είναι εμφανής σε κάθε δημιουργικό του βήμα. θα ήθελα να περιμένουμε καρτερικά μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτός ο πολλά υποσχόμενος δημιουργός μέσα από την δική του προσωπική υπέρβαση και κατάθεση ψυχής.

Εμμανουήλ Καργάκης, 
Ψυχολόγος
★★★★★
«Η πραγματικότητα του σύγχρονου ανθρώπου»

Ο Μάριος Λεβέντης, μέσα από ένα σύντομο, μα απρόσμενα περιεκτικό, θεατρικό έργο μας βυθίζει σε σκέψεις. Σε σκέψεις για τη ζωή αλλά και τον θάνατο, για τη συντροφικότητα αλλά και τη μοναξιά, για την ύπαρξη αλλά και την ανυπαρξία, για ένα νόημα που όσο και να προσπαθούμε να καταλάβουμε, είναι δύσκολο να το κάνουμε. «Ποιος είναι ο σκηνοθέτης της ζωής;» μας λέει χαρακτηριστικά.
 Ο δεκαοκτάχρονος συγγραφέας, μέσα από το κείμενό του ψάχνει «τον άνθρωπο μέσα από το έργο». Μας μιλάει για το θέατρο όπως εκείνος το ονειρεύεται. Η ανάγνωση του «Μωβ με γκρι» είναι μια πορεία ανάμεσα σε βαρυσήμαντες έννοιες, που όλες μαζί σχηματίζουν την πραγματικότητα του σύγχρονου ανθρώπου.

Στάθης Ιντζέσ
Συγγραφέας