– Μάριε σε καλωσορίζω στο greekaffair.gr
Καλώς σας βρίσκω! Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση.
– Ποια είναι η γνώμη σου για το greekaffair.gr, θεωρείς ότι καλύπτει τι αναγνωστικές ανάγκες του κοινού σε ποιότητα και ενημέρωση;
Αν κάτι είναι αυθεντικό εκτιμάται από το κοινό. Αυτή είναι η καλύτερη ποιότητα. Και την διατηρείτε με μέτρο και σεβασμό στους αναγνώστες και στους καλεσμένους σας.
– Ανήκεις σε οικογένεια καλλιτεχνική ; Υπήρχε κάποιος μέσα στον οικογενειακό σου περίγυρο που ασχολούταν με την υποκριτική και το θέατρο η την συγγραφή ;
Όχι δεν ανήκω σε κάποια καλλιτεχνική οικογένεια. Τα ερεθίσματα αυτά, τα ανακάλυψα και με αποκάλυψαν.
– Όταν ανακοίνωσες στην οικογένεια και στους φίλους ότι θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με την συγγραφή θεατρικών έργων πως αντέδρασαν;
Είχα την ακριβή ευχή της μητέρας μου και των δύο αδελφών μου να προχωρήσω στο «καλό». Με σεβασμό και ταπεινότητα.
– Έχεις χόμπι; Τον ελεύθερο χρόνο πως σου αρέσει να τον περνάς;
Βλέπω πολύ θέατρο και διαβάζω επιλεκτικά. Μ’ αρέσει η βόλτα το σούρουπο και να είμαι αντικριστά με την θάλασσα. Δεν ξεχνάω ποτέ να γελάω.
– Μάριε είσαι άνθρωπος των εύκολων η των δύσκολων καταστάσεων σου αρέσει να παλεύεις για τους στόχους σου μέχρι τελικής πτώσεως ή θα τα παρατήσεις με την πρώτη δυσκολία.
Η τελική πτώση είναι ο στόχος. Εκεί κρίνονται οι επιδόσεις της αντοχής μου και την εξαντλώ. Θέλω να την εξαντλώ. Δεν πιστεύω, πως γοητεύουν κανέναν οι εύκολες καταστάσεις, δεν έχουν το υπέροχο προνόμιο να μας εξελίξουν. Για να είμαι συνεπής στην ερώτηση, σας απαντώ πως η έμφυτη «προσταγή» της ζωής με εντάσσει στις δύσκολες καταστάσεις. Χωρίς να θέλω να κυριεύσω καμιά εντύπωση. Αν κάποιος άνθρωπος εκτιμάει τις μεταβολές που του συστήνουν τη ζωή, δεν έχει μάθει να τα παρατάει, έχει σπουδάσει να τα αντιμετωπίζει.
– Ας πιάσουμε όμως τη ζωή σου από την αρχή. Που γεννήθηκες και σε ποιες γειτονιές πέρασες τα πρώτα σου εφηβικά χρόνια;
Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί είναι τα εφηβικά μου σκιρτήματα, τα εφηβικά μου χρόνια. Δυστυχώς δεν πρόλαβα την τρέλα της γειτονιάς, αλλά την λογική της πόλης.
– Πως θα περιέγραφες τα παιδικά σου χρόνια; Ήσουνα ένα ήρεμο παιδί ή σου άρεσε να ανακατεύεσαι με διάφορα πράγματα;
Σαν έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο. Διεκδικούσα με πάθος την ιδιότητα του «παιδιού». Διεκδικούσα το παιχνίδι, την αθωότητα, το δικαίωμά μου να μεγαλώσω. Αγαπούσα τις ανησυχίες μου – ακόμα τις αγαπώ. Κι ήταν από ‘κείνες που ξέγνοιαστα παιδιά δεν ανακατεύονται!
– Οι πρώτες συγγραφικές ανησυχίες μέσα σου σε τι ηλικία ξεκίνησαν Μάριε;
Από τα παιδικά μου χρόνια που θυμηθήκαμε μαζί προηγουμένως. Οι ανησυχίες της τέχνης είναι ανθρώπινες. Πρέπει να είναι ανθρώπινες.
– Σε ποια ηλικία παίρνεις την απόφαση μέσα σου ότι σου αρέσει η συγγραφή και ότι θέλεις με αυτό να ασχοληθείς επαγγελματικά;
Οι αποφάσεις μου είναι συνομήλικες με τις ανησυχίες μου. Και το τραγούδι μού αρέσει, αλλά δεν είμαι ερμηνευτής. Με αυτό το παράδειγμα, θέλω να πω ότι το εισιτήριο στο δύσκολο καλλιτεχνικό χώρο δεν είναι η επιθυμία. Όχι πάντα τουλάχιστον. Για μένα το εισιτήριο είναι το πάθος. Ένα πάθος που με τυραννάει για ένα κόσμο με συνείδηση, πίστη, αγάπη, συγχώρεση. Είχα την τύχη να μην προλάβω να το αποφασίσω εγώ. Το πρώτο μου θεατρικό έργο [ Μωβ με γκρι, 2015] αξιολογήθηκε «ερήμην μου» . Έτσι ξεκίνησα· συμπτωματικώς και εκτάκτως. Κι αυτά τα έκτακτα και τα συμπτωματικά, μόνο ο Θεός τα ταιριάζει.
– Μάριε μέχρι σήμερα έχεις συγγράψει δυο θεατρικά έργα, μια ποιητική και συνυπογράφεις σε πέντε ποιητικές ανθολογίες. Τι είναι αυτό που αγαπάς όμως πιο πολύ και σου αρέσει να γράφεις συνήθως ;
Πάντα γράφω θεατρικά και ποιητικά. Δεν θέλω να διαλέγω, θέλω να τα σμίγω μεταξύ τους. Κι όχι γιατί είναι παιδιά μου, όπως λέει η κοινοτυπία, αλλά γιατί είναι ψυχή μου.
– Οι ήρωες στα θεατρικά σου έργα συνήθως είναι πραγματικά πρόσωπα ή μυθοπλαστικά;
Ο μύθος είναι το ελαφρυντικό για να μην τρομάζει η πραγματικότητα. Προσπαθώ και ενδιαφέρει να εκθέτω αυτήν πραγματικότητα και την εποχή της. Το ψευδώνυμο είναι ο τίτλος του κάθε έργου που με ευθύνη υπογράφω.
– Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε το ενδιαφέρoν να ασχοληθείς με την συγγραφή θεατρικών έργων και όχι με ένα άλλο είδους γραφής βιβλίων ;
Δεν είναι και τόσο χρήσιμο να υπηρετείται πάντα το αναμενόμενο. Μεγάλωσα στο θέατρο κι αγάπησα τον ηθοποιό. Αγάπησα την κλειδαρότρυπα της κουίντας, το τρίτο κουδούνι. Για όλα φταίει το τρίτο κουδούνι…
– Όταν ξεκινάς να γράψεις, ποια θεωρείς ως κύρια χαρακτηριστικά (αν υπάρχουν τέτοια) που πρέπει να γνωρίζει κάποιος στο θεατρικό σύμπαν; Έχουν διαμορφωθεί κάπως ανοιχτά τα πράγματα. Μπορούμε όλοι παντού τελικά;
Φυσικά και υπάρχουν. Το θέατρο είναι οικοδομή. Πρέπει να ξέρεις να σηκώσεις βάρη, να σκαρφαλώσεις, να είσαι σε ετοιμότητα, να ισορροπείς σωστά. Γιατί αυτό το σπίτι που φτιάχνεις, θα φιλοξενήσει κόσμο που θα ‘ρθει να δει πως αναπαλαιώθηκε είτε στις γραμμές ενός βιβλίου, είτε σε μια κεντρική σκηνή. Και θα μας τιμήσει απ’ το υστέρημα του. Καλύτερα κάποιος να εξασφαλίζει τις πρώτες γνώσεις. Και η τέχνη έχει πόρτα. Χτύπα, ρώτα, μάθε. Μην την διαρρήχνεις. Δυστυχώς είναι πολλά τα κρούσματα πια.
– Τι είναι αυτό που θέλει το θεατρόφιλο κοινό να δει από μια θεατρική παράσταση και ποιο το είδος που επιζητά συνήθως ο κόσμος για να ψυχαγωγηθεί;
Μεταβάλλεται διαρκώς το κλίμα μιας τέτοιας απάντησης. Εμένα μ’ αρέσει ν’ αντέχει το κλασσικό. Φαντάζομαι το κοινό επιλέγει βάσει ψυχολογίας την ψυχαγωγία του. Επιβιώνουν καλύτερα οι κωμωδίες. Συμφέρουν στην ελαφρότητα των συνειδήσεων. Επί προσωπικού, εκτιμώ το θέατρο όταν γελάει «σοβαρά» και το θαυμάζω όταν σπαράζει.
– Προσωπικά σαν άτομο ποσό ευάλωτος είσαι;
Όσο ευάλωτος χρειάζεται, για να είμαι δυνατός.
– Σου αρέσει να χτίζεις σχέδια για το μέλλον;
Μου αρέσει να φαντάζομαι το μέλλον στο παρόν.
– Τι είναι αυτό που σου δίνει δύναμη να προχωράς καθημερινά;
Η οικογένεια μου, οι πιο δικοί μου άνθρωποι. Αποκλειστικά.
– Μάριε τι αναζητάς μέσα από την συγγραφή θεατρικών έργων;
Την βαθιά αλήθεια να υποδύεται εκλεκτά το ψέμα.
– Θα μπορούσες να περιγράψεις την ζωή σου συγγράφοντας ένα θεατρικό έργο ;
Μόνο αν εμπιστευόμουν τον «σκηνοθέτη».
– Πιο είναι το προσωπικό καταφύγιο ενός θεατρικού συγγραφέα;
Οι ρόλοι του.
– Ο Mάριος Λεβέντης πως βλέπει το θέατρο μέσα από τα δικά του ματιά;
Κάθε μέρα είναι πρεμιέρα και κάθε νύχτα υπόκλιση.
– Ένας νέος θεατρικός συγγραφέας όπως εσύ Μάριε, όταν ακούς την λέξη «θέατρο» τι σου έρχεται στο μυαλό εκείνη την στιγμή;
Η ανοιχτή δοκιμή του θανάτου. Αυτό κάνουμε στο θέατρο: δοκιμάζουμε πως πεθαίνει ένας «ήρωας» , για να ξέρουμε να ζήσουμε με χαρακτήρα.
– Πως θα αποτύπωνες τον έρωτα συγγραφικά, πάνω σε μια λευκή κόλλα;
Θα αποτύπωνα τον έρωτα με κεφάλαια στο κέντρο της λευκής κόλλας και θα τον έπειθα να τα βάλει με την καρδιά μου. Οι μελανιές στον έρωτα είναι πάντα περισσότερες απ’ τα κοκκινάδια.
